TEKS GUYON MATHON

                        Assalamualaikum waramatullahi wbarakatuh,

                        Sugeng enjing rek, piye kabare? Wah yomesti sehat walafiat iki. Lha piye gak sehat wong awake padha seger-seger koyo telo. Ngeneki adhem-adhem enak e mangan telo godhok pancenan. Sakjane aku ning kene iki arepe ngejak guyon marang awakmu kabeh, yen ora bisa ngguyu yo ora apa-apa se wong pancen aku ora isa nglawak.

                        Wis langsung wae, aku ngadek ning kene bakalan crito babagan sekolah. Awakmu kabeh lak yo wis ngerti se yen aku iki bocah merantau saka kutho kang wadoh banget. Dewean mangan dewe, turu dewe ora ana sing ngancani. Nangin aku nduweni kanca anyar kang nyengkake banget. Konco-konco sakelasku nyengengake. Ing wektu iki, berarti wis telung taun oleku kekancan. Kabeh padha nduweni watak kang beda-beda. Ana sing nangisan, ana sing ngentaian, ana sing nakal, ana sing jail lan liya-liyane.

                        Aku isih iling pas jamane aku lan kanca-kanca ku isih kelas 10, akeh banget kekadean kang bisa di iling-iling maneh. Ana sing padha tukaran, ana sing padha nesu-nesuan. Ning ya ora beda karo ing wayah kelas 12 iki. Sak liyane kanca, aku ya arep nyritakake tentang guruku. Aku duwe guru ing sekolahan, priyanine putih nanging kenek apa esti dadi bahan guyonan karo bocah-bocah. Jalarane, yaiku wonge mesti ngelakoni hal-hal sing menurute bocah-bocah ki gilani.

                        Aku tahu pas sik kelas 10, aku karokancaku sebangku di celuk marang wong kui. Yen pas ngomong wong iki katon gak penak diswang. Ana kancaku sakelas, lanang. Dheweke yen arep ana wayae pak iki, mesti btaplak kang ana ing meja mesti di singgahake marang loker. Jalaran mesti taplak meja kelas di gawe ngelap kupinge utawa gulune utawa liane. Mamula enek konoku lanang kan mesti njupuk guru kui.

                        Cukup sak mene wae anggonku guyon matho marang awakmu kabeh, yen ana kliru kata kata aku jaluk pangapura sak gedhe ning. Wassalamualaikum rahamatulahi wabarakatuh

Liburan Telesan

              “Piye ?”  Pitakonku

              “Hmmm ...” gayane mikir

              Gaya mikire gawe aku mumet, jare arep dolan, padha mbulet, padha ae. Aku karo bocah lanang sing saiki nang ngarepku wes nduwe rencana gawe dolan bareng – bareng. Bocah lanang iki pawakane dhuwur kaya gantar, ganteng yo ra ganteng – ganteng nemen, becik lan santun. Umure padha kaya aku, ora tuwa. Padha pingin ngerti areke lan jenenge? Mending ojo tau ngerti, amarga areke iki bakal gawe awakmu kabeh pegel – pegel. Kenalan karo aku wae, soale aku sing gawe cerkak iki, gurung kenalan bakalang gak tresno karo aku, haha garing. Jenengku Nadira, isa di celuk Nad. Kenalan wis, saiki lanjut gawe cerkak maneh.

              “Ngene wae ..” jare arek bocah lanang siji iki nang ngarepku

              “Piye ?” jareku rada muntab

              “Bar ngene ana KTS (Kegiatan Tengah Semester), mesthine ana jam gak aktif sak
                minggu, piye yen njupuk tekan dino iku wae ?” panjelasan areke

              “Oleh ae ngono iku, aku tak siapkake kabeh barang sing bakal digawa mengko”

              “Nad ?” celuk arek lanang ngarepku

              “kepriye?”  pitakonku

              “Sidane bakal budhal nandi iki ? bakal plesiran nang Malang wae ? opo menisan
                nang kebun teh ?”

              “Lha? Yo kabeh lah , aku pingin hawa sing adem lan pemandangan lan mangan
                nang kutha Malang” Rewelku dhawa

              “ Masalahe saiki Nad, wulan – wulane musim udan, awakdhewe kudu siap jas udan
                 lan  perlengkapan liane”

              “Pokoke ayok budhal, aku pingin banget mlaku – mlaku” sak njalukku

              “Yaweslah gawe awakmu seneng wae, ayo budhal, nanging aku bakal nyiapne
                jas udan”

              “Horeeeee, sesok sido budhaaa!!!” senengku

              Sesok dinone, Rabu isuk, bocah lanang sing tak tunggoki teka marani aku sing wes cepak –cepak barang kanggo plesiran. Nggawa barang akeh numpak motor sisan, hmm plesiran sing lumayan bakal nggawe awak pegel – pegel.

              “ Piye Nad? Wes siap? Nangndi barang – barange, tak siapno kene nang motormu”
                 pitakone bocah lanang sing wes cidek suwi karo aku

              “Iki, wes tak siapne”

              “wes nggawa jas udanmu?

              “aku ora nduwe jas udan masalahe, gurung tuku nang pasar”

              “Yawes, untunge aku nggowo jas udan akeh, aku ngerti awakmu bakalan ora
                 nggawa jas udan”

              “yeaayy matur suwuun wakhahaha”

              “yawes karepmu wes Nad”

              Rasane plesiran budhal nang malang ora suwi banget, amarga pemandangane saben daerah sing aku karo bocah sing gonceng aku iku apik – apik lan udarane udara pegunungan sing seger banget. Diitung – itung perjalanan enek 2 jam ditambahkake nyasar – nyasar nggolek panggon kebun teh sing adoh tenan. Panggonane kebun teh iku lumayan adoh tenan, enek nang daerah kaki gunung utawa pas ngisore gunung Arjuno. Singkat ceritane ae, aku karo bocah lanangku iki keliling – keliling adoh banget lan amba lahane kebun teh.

               Ana sekitar 2 jam aku karo deweke ana ing kebun teh, wes bosen, akhire muleh lan plesir maneh nang kutho Malang. Tujuan sing pingin dituju sing kesiji yaiku mangan awan. Enek restoran gawe bocah enom, jenenge Madams Wang. Aku karo bocah sing nggonceng nggoleki panggon iku karo Google Maps. Ya kaya ngunu wes macet, nyasar – nyasar gak jelas.

              “Macet, ora mlaku – mlaku, enek bis, truk gedhe akeh” cerewetku

               “Nad, ojo kakean cerewet yo, iki dalan gedhe, akeh mobil lan kendaraan gedhe,
                 butuh konsentrasi sing dhuwu”

              “yo yo aku ngerti kok, tenang wae”

              Ana 1 jam tekan Wonosari nang Malang kutho karo bonuse nyasar – nyasar nggolek panggon sing dituju akhire kapethuk. Madam Wangs sing panggonane apik banget gawe ngerumpi, dolan lan ngumpul bareng. Mendung wes peteng banget, arepe udan, akhir langsung kesusu muleh, wedi nang Batu bakalan longsor.

              (wes nang ndalan) “Ayo ndang cepet, mengko kudanan nang Malang”

              “wes tak kandani toh Nad saiki wayahe wulan – wulan udan, ngeyel terus”

              “Loh loh loh, wes tletik, loh tambah banter, ayok ngiyuup diluk” aku gupuh

              “ yayaya ayo ngiyup saiki!!”

              Udan deres banget, digawakne jas udan akeh, masalahe udane karo angin gedhe. Suwi – suwi udane tambah banter metu banyune, tambah – tambah banyu akeh lan dadi banjir sak kentol, kebethem ora iso muleh nang arepan toko. 1 jam, 2 jam gak iso reda – reda udane, akhire nekat nerobos udan lan banjir nang kutha Malang.

              “udaaaaaannn banjiirrr, iki sing pertama gawe aku Nad, ngerti langsung Malang 
                banjir !!!”

              “uwaaahhh padha, wess ndang fokus nyetir motore, iki awakdewe nyasak banjir ben ndang cepet muleh nang omah”

              Perjalanan sing mandek amarga kebetheng banjir iso dilewati bareng – bareng, muleh balik Pare maneh selamat . Matur nuwun bocah lanang sing gelem plesiran karo aku